Менск усіх святых
- Рубрыка: РЭПОРТЫ
- 31.10.2016
- 10996
Тусоўка ў лепшых традыцыях ангара: дзяўчынкі, якія пісаюць на вуліцы, танцы на капоце пад дажджом, бойкі, слэм і ўгар. Да паловы ночы адчуваўся відавочны дысбаланс – тусоўшчыкі, што, відавочна, выдаткавалі плойму часу на ўборы і вобразы, уражвалі значна мацней за музыку. Але з сярэдзіны ўсё ўраўнаважылася, і пачаўся сапраўдны рух і рэйв: «Дзеўкі, дайце шуму!».
У 4:30 людзей менш не стала, і сыходзіць дадому адпачываць было прыкра. Так у памяці засталося адчуванне, што я пабываў на тру-рэйве.
Увесь ангар быў заліты сінім святлом і пылам, але я вырашыў, што калі ўгараць, то напоўніцу: начапіў чырвоны фільтр на выбліск, каб гэтая вечарына засталася ў гісторыі дзёрзкай, вогненнай, гарачай.
Смешна было ў 23:20 выйсці з ліфта на шостым паверсе ў поўную цемру і цішыню і пацалаваць закрытыя наглуха дзверы «Верха». З невядомых прычын усё перанеслася ніжэй, у «Корпус 8». Затое там чакалі два паверхі музыкі, два бары, зона Бёрна, чылаўт-зона, калідор, лесвіца, прыбіральні, ганак-курыльня, гардэроб. Шмат памяшканняў, месцаў, закуткоў стваралі асаблівую атмасферу, у якой, нават калі засумуеш, проста пачынай падарожнічаць. І ў гэтым падарожжы абавязкова патрапіш у пякельны калідор страбаскопа. Гэта белы куб, інтэрактыўны арт-аб'ект. У ім цяжка затрымлівацца (мозг ад мігатлівага святла разрываецца на часткі), але не менш цяжка і праскочыць: увесь час натыкаешся на каго-небудзь, губляешся ў прасторы і на кожную дзясятую секунды застываеш для іншага гледача ў ламанай позе. Позе гэтага месца. Позе гэтай музыкі.
Цёпла, утульна і пяшчотна. Хлопчыкі як дзяўчынкі, хлопчыкі як хлопчыкі, дзяўчынкі як дзяўчынкі. Усё вельмі молада, інтэлігентна і па-добраму. Быццам трапіў на кватэрнік або стрыманую школьную дыскатэку. Пасля выступу кожнага гурта людзі разбрыдаюцца па сценках для павольных гутарак або маўчання. Але з першымі акордамі зноў хутка збіраюцца пад сцэнай для акуратнага слэму. Пасля выступу Girl Ain't Girl я сыйшоў, а ў галаве працягваў гучаць іх сінгл Plastic Lips, як новы водгалас старога і добрага рокнрольнага фэсту I Need.
Фота by Аляксей Наумчык
Чытаць яшчэ:
Выход силой. Boulevard Depo впервые выступил в Минске
Солдаут был объявлен за два месяца до концерта. Мы поняли почему.
Сезам для Белай Царквы
Ад плывучай платформы для пікнікоў да алтара – разглядаем аб’екты ў беларускай вёсцы, пабудаваныя на міжнароднай архітэктурнай школе SESAM 2018 Ex Nihilo.
Ishome у Менску
Высвятляем, як прайшоў канцэрт расійскай электроншчыцы Мірабэлы Кар’янавай, па выразах твараў наведнікаў. Фотарэпорт 34mag.
Vulica Brasil: фота на памяць
Фотафіксацыя галоўных падзей заключнага дня урбан-фестывалю Vulica Brasil. Viva la Кастрычніцкая!
На галоўнай:
«Карані лезуць»: гісторыя Дыяны, якая паехала на радзіму бацькі – у іракскі Курдыстан
Сустрэча з сям’ёй і іншай культурай.
«Карані лезуць»: гісторыя Дыяны, якая паехала на радзіму бацькі – у іракскі Курдыстан
Сустрэча з сям’ёй і іншай культурай.
Галя Chikiss прэзентуе альбом у Берліне
Спецыяльныя госці – Sveta Ben і Mustelide.